De Afrikaanse muziek van Johnny Clegg klinkt door de speakers van de VW polo als we bij Zwartwater zijn. Voor ons een nieuwe omgeving, de weg heeft ‘potholes’…beter gezegd er zijn stukken ‘Dirtroad’ waar de zandweg nog wat asfalt heeft. Ben blij dat ik een super strak tanktop aan heb, je snapt het wel ‘hobbel de bobbel’!
In totaal is de trip ongeveer 260 km, wat dan iets minder dan 5 uur rijden in beslag neemt. Na de afslag ‘Platjan Border’ is het alleen maar zandweg tot aan het camp waar we 3 nachten zullen verblijven.
Onze zoon Floris die een Zuid-Afrikaans rijbewijs heeft en dus alleen die paar weken autorijd wanneer hij in Zuid-Afrika is, mag lekker oefenen en ervaring opdoen. Hij zigzagt met een vette grijns op het gezicht om de gaten heen.
Geen koelbox, rij dan maar door!
Bij de grenspost aangekomen zien we dat er flinke veranderingen op komst zijn. Een enorme brug wordt gebouwd over de nu droogstaande Limpopo rivier. Dit ter voorbereiding op het regenseizoen wat hopelijk ook ons gaat bereiken, want het is overal droog en dor en heel erg stoffig.
Aan de Zuid-Afrikaanse kant moet de bagage deur open en wordt er gevraagd wat er in de doos zit. “Wijn meneer”… en op zijn vraag hoeveel flessen jok ik 2 flessen minder dan dat er in zitten. Daar kom ik goed mee weg, want hij controleert het niet.
Aan de zijde van Botswana mogen we door een bak ontsmetting middel lopen en worden de banden besproeid met een chemisch goedje. In het kleine kantoortje zit een vriendelijke dame die ons wat formuliertjes geeft. Doet me denken aan jaren terug in het vliegtuig, iets wat me altijd zenuwachtig maakt omdat ik bang ben dat ik iets fout zal invullen. De douanier vraagt of we een koelbox bij hebben en op ons: “Nee, dat hebben we niet”, kunnen we doorrijden.
Deze keer heb ik namelijk ook vakantie en dat betekent niet koken en/of opruimen!
Een paar honderd meter na de grens stoppen we even om een boterham te eten, raampjes open maar gelukkig niet uitgestapt. Weten wij veel dat Olifanten zo dicht langs de weg in de bewoonde wereld komen. Het eerste wild is dus direct al gespot.
Een eeuwig durende verliefdheid
Na bijna 5 uur rijden doemt een lapa met enorme boom, een vuurplaats, een plonsbad en een waterplaats voor de dieren op. Ze zijn rondom de keuken gelegen en vormen het hart van het niet omheinde kamp. Links ervan liggen 2 tenten en rechts 3, we zijn aangenaam verrast en het verblijf, eten, drinken en het personeel zijn fantastisch. De tent heeft een privé terrasje en eigen badkamer.
De sfeer is als uit een film zo geweldig en dat maakt mij direct weer emotioneel. Mijn zwak voor Afrika noem ik het, de liefde zit blijkbaar zo hoog dat het me opnieuw tot tranen roert.
Serolo Safari Camp weet mijn zwakke plek te raken, lantaarns bij zonsondergang, een bush diner bij openvuur en kaarslicht. De avond wordt nog eens extra bijzonder als een olifant heel dichtbij komt.
Aan de waterplaats verschijnen regelmatig olifanten, maar ook wilde zwijnen, de vechtarend, springbokken, bavianen en de vervet aap komen er drinken. En als het donker is en het geluid nog sterker lijkt te zijn dan overdag horen we de luipaard, leeuw en hyena en takken die knakken wanneer olifanten door het camp lopen en zich te goed doen aan de nog weinig smakelijke blaadjes die aan de bomen hangen.
Twee keer per dag Horrible Hill …
De safari’s in open voertuig zijn een belevenis op zich. Jerry onze Ranger vindt mopane boompjes geen obstakels en die verdwijnen aan de voorzijde onder de auto en ploppen aan de achterzijde weer op. Niet slim is het om je dan af te vragen hoe het kan dat je nog geen lekke band hebt gehad, want dan gebeurt dat prompt. Een avond door struikgewas rijden richting een moeras is een belevenis op zich en dan is de beloning des te groter als we twee leeuwinnen vinden. Nu we weten waar ze zich ophouden wordt de volgende ochtend het spoor gevolgd van de welpen… het resultaat laat op zich wachten, maar als we ze dan uiteindelijk alle zeven vinden is de beloning groot.
Naast mooie foto’s, nemen we ook wat blauwe plekken en stijve spieren mee naar huis. Schuiven over de bank, je tegenhouden om niet uit het karretje te vallen, het is allemaal deel van het safari avontuur als we voor de zoveelste keer Horrible Hill zien verschijnen.
Een weg die geen weg is, een pad kan ik het ook niet noemen, het is afdalen of met veel olieverbruik klimmen over grote rotsblokken en dan ook nog een bocht nemen…nooit weten wat er na die bocht op je wacht. Ja en soms zijn dat trompetterende olifanten. We doen alsof dat normaal is we zijn tenslotte in Afrika!
Een wandeling met een bijzonder verhaal
Als de mogelijkheid zich voordoet wil ik graag op wandelsafari, want er gaat niets boven dat gevoel met beide voeten op de grond de omgeving in je opnemen. De bushwalk gaat eerst door een vallei en dan Eagle Rock op moeilijk is het niet, alleen een beetje warm als we door de vallei lopen. Hier zien we verschillende bokken, gnoes en giraffes, we lopen keurig in een lijn achter onze bewapende ranger aan. We moeten hier vooral goed blijven opletten want hoe mooi en lief ze er ook uitzien, olifanten kunnen enorm agressief reageren als ze jongen hebben.
Maar het lijkt ook dat het geheugen wat hen herinnert aan de olifanten jacht parten speelt in een mogelijke aanval.
We horen later ‘als we boven zijn’ en uitkijken over de waterloze rivier met een eenzame olifant een bijzonder verhaal, iets wat ervoor zorgt dat je altijd alert moet blijven.
Voor dat verhaal moet je zelf de wandeling gaan maken, want het hoort bij de sfeer van de ultieme wandel safari.
Kampvuur verhalen…
We hebben enorm genoten van een bijzonder stukje Botswana een gebied wat nog niet door heel veel toeristen ontdekt is… prachtige herinneringen die mij doen verlangen naar een volgende safari.
Familie herinneringen, mooie momenten, bijzondere foto’s die we deelden met hele fijne andere gasten in het camp. Elkaar maar ook anderen beter leren kennen het schept een band.
Afrika maakt verbindingen en opent nog altijd harten.
Voor de komende tijd hebben we weer voldoende verhalen, steek het kampvuur maar vast aan!
Omhul me met woorden… verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid
Voor meer foto’s klik hier, deze link gaat naar facebook
15 Comments