Het pruttelt en geurt heerlijk in de keuken, ik twijfel of de wortelsoep te dik gaat zijn. Maar goed ik kan hem later altijd nog verdunnen. De paprika mousse staat op te stijven in de koelkast en de struisvogel filet ligt te zwemmen in de marinade. Ik klop alvast de slagroom zodat ik op tijd de citroen-kwarktaart kan opmaken.

Laat de gasten maar komen, ik ben er klaar voor.

Vanochtend vroeg hebben onze gasten in Johannesburg de 4×4 met 2 rooftoptenten opgehaald, onderweg zullen ze boodschappen doen en aan het einde van de dag hier Bij Zeelandhuys @ die Huys Opikopi arriveren.
Onze gastenkamer heb ik voor de zekerheid toch maar in orde gemaakt, want van last minute werk houd ik niet.

Op doorreis naar Botswana

Dit is de tweede keer dat we gasten mogen ontvangen die op doorreis zijn naar Botswana. Beide keren zijn het bekenden van ons en dan is het reuze spannend wat ze van onze nieuwe plek vinden. 
In de ochtend geef ik de code van het toegangshek door…en vraag de giraffen, zebra’s, waterbokken en impala’s zich op te stellen voor een bijzonder welkomst ontvangst.

Valt misschien toch een beetje tegen als achter het hek onze 2 golden retrievers en een cape starling op je wachten…en wij natuurlijk.
We zien de Meisjes ‘de Jong’ en vriend Bas al van verre aankomen en het geluid draagt hier in de heuvels ver over de vlakte…dus we horen roepen: “Zitten we op de goede weg?”…we lachen…alsof er een andere zandpad is naar ons Huys. Deze keer wordt er onderweg al aardig wat wild gespot.

Ik voel me een bevoorrecht mens

Ik kijk Jan aan en zeg: Die zullen wel denken, waar zijn ze nu dan toch terecht gekomen?” en dat wordt later ook beaamt. Totdat mensen OpiKopi met eigen ogen zien, vinden ze het vreemd dat we de mooie wijnlanden van de West-Kaap van Zuid-Afrika verruild hebben voor de Bushveld van Limpopo.
Misschien helpt het dat het uitzicht adembenemend is en dat het welkomstdrankje daar zo heerlijk bij wegdrinkt.
Als de gasten de rooftoptenten uitklappen en 2 dames toch kiezen voor het slapen in de gastenkamer zorg ik dat de tafel gedekt wordt en het eten klaar is om geserveerd te worden.
De wijn vloeit rijkelijk en er komen heerlijke, eerlijke gesprekken op gang.
En ik weet waarom ik dit zo graag doe…connecties maken, mensen verwennen, ideeën en informatie uitwisselen en reisverhalen delen die inspireren tot het verder ontdekken van onze leef-omgeving.
Ik kijk de tafel rond en bedenk; ‘wat ben ik een bevoorrecht mens’, heerlijk allemaal jonge mensen om me heen en wat fijn dat ze zo graag bij ons aanschuiven!
Ik neem een slokje van mijn wijn en weet dat het de rest van de week weer rustig aan doen wordt. Lotte en ik hebben nog veel bij te kletsen zo’n eerste avond is veel te kort en ik zie dan ook uit naar zaterdag wanneer ze nog even terug komen om hun reisverhalen te delen…

Omhul me met woorden… verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid