Zo start de Zondag-ochtend bij Zeelandhuys @ die Huys OpiKopi
Een kleurrijk prachtig uitzicht en wat zou ik graag willen dat je daarbij ook de heerlijke geuren zou kunnen ruiken die vrijkomen met de zachte koele ochtend bries…

Er zit inmiddels een heel verhaal achter dit vogeltje dat op 25 januari uit ‘t nest is gevallen.
Geen idee wat het was, begon ik aan ‘t redden van een veerloos hulpeloos wezentje.
Om het uur voeden.. Warm houden en watergeven met een pipetje.
Al snel leek het kleine ding aan te sterken en werd ze vrijgelaten. Ik zeg ze, maar of het een mannetje of vrouwtje is weet ik niet.
Spannend was het of ze ‘t zou gaan redden. Zou ze nog terug komen?



Nou dat kwam ze, ze bleef eigenlijk rond het huis en werd nog steeds door ons bijgevoerd.
Ze vliegt in en uit… Zit op de schutting als je gaat douchen… Op de tafel als je eet… Weet van zoutjes bij de borrel… En baddert vrolijk in de waterbak van de honden.

Met het uitlaten van de honden vliegt ze met Jan mee en ze vergezeld hem vaak bij klusjes in de schuur…

We raken echt verknocht aan haar.

En gister aan het einde van de middag zat ze zoals gewoonlijk op het hekje bij ons.
Links van het terras zaten 2 soortgenoten en ook rechts in de boom waren 2 Cape Starlings. De kleur van haar ogen lijkt te veranderen dus denk ik dat Myna een Cape Starling is. Wat ze is, het maakt niet uit , want ze heeft aansluiting gevonden bij haar wilde soortgenoten.

Het kwetterde vrolijk naar elkaar en alsof het afgesproken was vlogen de 4 weg, de uitgestrekte vlakte over en Myna voegde zich bij hen….
Ze vloog zo ver dat we haar niet meer zagen en we keken elkaar aan en zeiden:”Die is weg”!
Emotioneel was ‘t… het opvoeden was volbracht… En dat is het.