Groot verlangen naar regen…


Beetje gammel voel ik me na een intensief F1 weekend met hele late uitzendingen door het tijdverschil en als je dan eindelijk… tevreden en doodmoe… je bed instapt dan houd de wind mij uit mijn broodnodige nachtrust. Van uitslapen komt hier nooit veel. Tussen 6.00 en 7.00 staan we op. Blix en Finch willen er dan echt wel uit om een wandeling te maken. Ach en als je eenmaal op bent dan heeft terug naar bed gaan voor mij niet veel zin.

Ik zoek een plekje uit de wind aan de tuinzijde waar ik mooi zicht heb op de vernieuwde waterplaats en de voederplek voor de vogels.
Ik merk dat ik die tijd en rust in de natuur nodig heb, zeker met die hele warme dagen zit ik echt teveel voor de tv en de computer of ben op mijn telefoon en ik betrap mezelf erop dat het mijn geest geen goed doet.
Buiten zijn, even niks doen, geeft letterlijk en figuurlijk ruimte en dwingt me ook om de schoonheid te blijven zien in kleine dingen.


Ik surf wat af op dat internet en dat heeft ook voordelen hoor… ik stuit zo nu en dan op prachtige muziek die dan heerlijk klinkt tussen het gekwetter en het fluitconcert van de vogels die zich met regelmaat in de tuin verzamelen. Soms stuit ik ook op kleine fragmentjes van mooie interviews op tv en dan zit ik zo een uur weer een uitzending te kijken over van alles wat mij maar interesseert.

Jan heeft de tekeningen van het nieuwe project de ‘Chinese Hutch Cabinet’ vertaald naar een houtbestelling. De platen MDF zijn gecontroleerd, de houten poten gedraaid en geleverd en vandaag begint hij aan het echte werk. Zo nu en dan wordt er naar mijn inzicht of mening gevraagd en soms bemoei ik me er tegenaan waarnaar ik enigszins geïrriteerd door Jan naar buiten gewerkt word.


Ik druip dan maar weer af naar kantoor waar ik door het raam naar een grijze lucht en een beige aarde kijk. Zazoe hipt hier wat rond en zo nu en dan zie ik wat andere vogels langskomen. De temperaturen schommelen enorm, na een paar dagen rond de 35/38 ineens weer naar 28…
Op de eerste foto zou je 3 zeer goed gecamoufleerde Elanden kunnen ontdekken, niet eenvoudig om dieren te spotten want alles lijkt, nee heeft… nu dezelfde kleur…

De weergoden schijnen niet te kunnen beslissen of het nu Lente of Zomer is. De regen, als ik het zo al noemen kan, die er nu 3 keer gevallen is, is niet eens noemenswaardig en onmeetbaar in de regenmeter… zo weinig is het. Als het op ons zinken dak valt lijkt het heel wat, maar het viel ook gister weer tegen.
Op FB lees ik over branden in de regio, elk jaar een terugkerend probleem wanneer het zo droog is en de regen wegblijft, iets wat afschuwelijk voor mens en dier is en blijft… om van de sterke wind nog maar niet te spreken want dat maakt het angstaanjagend…


Er is in ieder geval genoeg om naar uit te kijken de komende maanden want naast wat flinke regenbuien zien we ook weer uit naar het bezoek van Floris in December. |

Omhul me met woorden…, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

6 Comments

  • Corrie Marell Reply

    Weereens een heel mooi stuk Astrid. 😘

    • Astrid van Zeeland Reply

      Dank je wel Corrie x

  • Spooren Marijke Reply

    Zoals steeds heerlijk om je teksten te lezen, de dag dagelijkse belevenissen in jullie paradijs op de top van Opikopi 👌🥰 stuur je met veel plezier een beetje regen uit België 😉☔️

    • Astrid van Zeeland Reply

      Laat maar doorkomen, die regen Marijke…alle kleine beetjes helpen

  • Wilma Reply

    Wat een mooie foto’s weer. Lekker. Zo rustgevend. De vogel: voor mij bijzonder.
    Wat is die gele plek op de laatste foto? Kan toch niet de zon zijn?
    Ik hoop inderdaad voor jullie dat er regen komt.
    Grappig is dat ik de rust voel die je hebt als je zo beschrijft wat je de hele dag doet of niet doet. Lekker ‘ aan klungelen want niets moet. En toch het idee hebben dat t zo’n zinvol bestede tijd is.
    Ah ja natuurlijk: Floris komt weer gelukkig. Hoop dat hij lang blijft
    Lieve groet uit Brabant.

    • Astrid van Zeeland Reply

      Hoi Wilma, Vannacht 0.5 mm gevallen en dat is natuurlijk niets maar we zijn blij met alle kleine beetjes. Die gele vlek is niet de zon, maar de volle maan die opkomt. Blijft altijd een fascinerend moment.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *