Een heel rustige winter ligt achter ons. Dit jaar beduidend minder boekingen dan voorgaande jaren en dat vonden we eigenlijk niet zo erg.
We hadden die rust ook wel een beetje nodig, want we gaan het merken hoor dat de jaren gaan tellen.
De klusjes die we wilden doen zijn voor een gedeelte gedaan en zoals altijd schuiven we de minder leuke grotere klussen van onderhoud nog even voor ons uit.
Iets nieuws maken als een kast of bureau is nou eenmaal veel leuker dan een terras opnieuw schuren en in de lak zetten. En tegelijk met het ouder worden vergt het ook behoorlijk wat energie wat nou ook niet echt stimuleert in het aanpakken van minder leuke klussen.

Tja ook hier beginnen de jaren te tellen en kleine ongemakjes treden op, maar het is super fijn dat ik dat nog steeds onder controle krijg met homeopathie.

Ergens eind Maart voelt Jan zich niet zo fit en brengt onze huisarts een bezoek… veel te hoge bloedsuiker was de uitslag en na een lab test te hebben gedaan kwam er zonder enig overleg een recept mijn kant op. Iets wat ik sowieso niet erg op prijs stel, maar ik vond het hele gebeuren ook wat aan de zware kant. We begonnen dus maar met wat op onze voeding te passen en daarnaast bestelde ik Moringa voor diabetes, wat de bloedsuiker zou moeten verlagen. Wonder boven wonder hadden we binnen een week het hele suiker verhaal onder controle en dat is het nog steeds.
Moringa kwam overigens op mijn pad door social media en lang terug vertelde een gast erover…ik had toen mijn bedenkingen, dacht dat het wel te mooi was om waar te zijn.
Inmiddels zijn we door de jaren heen steeds meer vitamine supplementen gaan gebruiken en zoals iedereen wel weet kost dat ook best wat…
Toen mijn oog weer op een Moringa advertentie viel, zag ik dat alles wat ik aan supplementen slik ook in Moringa zit en dat deed me besluiten om over te schakelen.
Dus voor dat hele suiker verhaal was ik al 2 weken aan het Moringa drankje en nu volgt dus ook Jan.

Ondanks een paar echte koude fronten, wat ongewoon is voor Lephalale, meestal hebben we er maar 1 vind een tomatenplant een plekje om te groeien en van knalgroen gaan de tomaten naar prachtig rood want er zijn nog altijd heel warme dagen ook. De lavendel stopt maar niet met bloeien en trekt tal van vlinders aan en de bokjes en uil laten zich ook weer zien. Door de late regen blijft de bush wat langer groen, maar de droogte houd nu al heel lang aan en buiten droog is het ook heel stoffig. Niet zo fijn is het als het dan ook dagen gaat waaien, nee niet een briesje maar echt heftig harde wind vlagen die ook onze slaap verstoren…en je wordt ook moe van dat geluid dat steeds maar doorgaat.

Op onze gastenkamer heb je daar geen last van, die ligt aan de tuinzijde waar de wind geen vat krijgt op de ramen, maar waar je bij echt hevige wind wel wat onder de douche moet dansen om onder de waterstraal te blijven staan. Koud of warm weer die buitendouche is elke dag heerlijk, tenminste dat is mijn mening. We snoeien nog wat in de tuin en zorgen dat alles klaar is voor de volgende gast die na 5 jaar ons opnieuw opzoekt in Lephalale.

Maurice onze hondenoppas en huisvriend komt een dag eerder zodat wij in alle rust richting Pretoria kunnen rijden, daar gaan winkelen en vervolgens overnachten bij Hennie en Marco. Ik boek bij een leuk restaurantje om op deze manier toch het meeste uit een lange rit richting vliegveld te halen.
De volgende ochtend halen we MJ, Jan zijn zus, op bij de city-lodge en vertrekken richting Lephalale.

Vier dagen later vertrekken we naar Haenertsburg in de Magoebaskloof waar we overnachten bij Fiddlers’ Green, een roadtrip van zo’n 4 uur. De accommodatie ligt achter Restaurant Pot n’ Plow waar ze een prachtig terras hebben. De overnachtings tas gaat in de kamer en wij settelen ons op het terras in de schaduw… ik kan me niet meer herinneren wat we gegeten hebben, maar voor de avond bestellen we 2 pizzas die we dan na de F1 in Zandvoort uitzending in ons appartementje zullen nuttigen.
De volgende ochtend bezoeken we de kapper in Haenertsburg, ontbijten laat en gaan richting Greater Kruger.

Twee uur later staan we bij Isambane camp, 4 dagen op safari het blijft een favoriet uitje.
Ongelukkig genoeg loopt MJ een buikgriep op, is het soms echt wel heel koud op de ochtend en avond safari maar kunnen we overdag wel lekker bij het zwembad liggen. Voor alle gasten is er een ligbed dus een handdoek neerleggen is niet nodig…en toch zijn er dan mensen die denken iets te moeten reserveren.
Het zwembad water was koud maar iets in mij zegt toch dat ik erin moet en dat is dan wel lekker verfrissend. Helaas hebben we deze keer heel veel minder wild gezien als in Mei, zeker voor MJ is dat jammer. In alle jaren op safari heeft ze nog nooit een leeuw gezien. Toch waren er ook op safari hoogtepunten… een baby olifantje dat zo moe is dat het even moet gaan liggen, heel ver weg een luipaard zien die wegrent van twee jakhalzen en een steenbokje gadeslaan wanneer het zijn ontlasting begraaft.

“It’s not just about spotting wildlife, it’s about stepping into their world”

Mooier kun je het toch niet zeggen.

De vermoeidheid en mogelijk onderliggende emoties/stress komen er ergens uit en als Jan aangeeft niet fit te zijn. We nemen we zijn bloeddruk, kan niet waar zijn denk ik en we meten de volgende ochtend nog eens…
Mijn bloeddruk meter zal niet goed zijn want de uitslag was exact hetzelfde als de avond ervoor en echt heel veel te hoog. In het dorp laten we bij de apotheek even meten voor de zekerheid. Vandaar uit direct door naar de dichtstbijzijnde huisarts die direct ook een ECG maakt en zijn cholesterol gehalte test. Buiten de bloeddruk is alles perfect, receptje mee voor bloeddruk verlagers en de arts geeft mij de verantwoordelijkheid om alles te monitoren. Wanneer de bloeddruk omlaag gaat mag ik proberen de medicatie weg te laten… na 3 dagen is hij nog niet helemaal zoals het zijn moet en besluit ik om ook Moringa voor hoge bloedruk in te zetten. Inmiddels is alles weer perfect normaal en zijn we weer van de pillen af. We houden de gezondheid in de gaten en op peil met voor ons een wonderdrankje, chemische medicatie kan altijd nog, die optie houden we open maar nog zolang mogelijk van ons weg.

Het hele gedoe zorgde er nu wel voor dat mijn tripje naar Pretoria afgezegd werd en dat Maurice bereid was om MJ naar het vliegveld te brengen. Heel lief dat dat zo kon en zo ging Schoonzus in een prachtige veel luxere auto als de onze op weg naar OR Tambo. Van een laatste keer wil ik niet spreken maar we moeten natuurlijk in ons achterhoofd houden dat volgend jaar er niet opnieuw inzit de vele kilometers waren mogelijk toch wat te veel….maar we kunnen altijd een ander plan maken.

Inmiddels zijn we van de winter in de zomer beland, ook nu weer moeite met acclimatiseren. Ineens weer temperaturen tussen de 34 en 38.
Spijt dat alle klusjes nog niet gedaan zijn want het weer maakt lui…niks mis mee hoor…we passen ons gewoon maar weer aan!
Lekker in de tub, genieten van het ochtend uitzicht en het spotten van een baby giraffe…

Life is Good!

Omhul me met woorden…, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid