Het kan een bevlieging zijn, een tijdelijk moment van euforie, een angst overwonnen, maar voor het eerst durf ik uit te spreken of in dit geval te zeggen: ”Ik ben trots” en zelfs de bijvoeging ‘een beetje’ durf ik weg te laten. Trots op wat we bereikt hebben, waar ik zo hard voor gewerkt heb met ondersteuning van Jan hoor, heb ik mijn hobby omgezet in…ja in wat…een kleine business.
Het huis is een thuis voor ons, maar ook onze gasten voelen zich hier thuis en welkom en genieten van ons plekje op de berg…

Sinds Floris eind augustus weer naar zijn plek in Eindhoven is gegaan, waar hij toch ook echt thuis is… waar zijn vrienden zijn en waar hij een nieuwe werk- en stageplek heeft gevonden in ons
oude dorp Sint- Oedenrode is er voor hem wat rust gekomen. Het wordt nu dan toch eindelijk zijn laatste studiejaar en we zijn al benieuwd wat er daarna zal gaan gebeuren…Oh voor degene die nu aan Zuid-Afrika denken. Dat gaat zeker nog niet gebeuren, de ICT wereld kent geen grenzen… de wereld ligt aan de jeugd hun voeten.

Met zijn vertrek kwam het gasten gedeelte weer leeg en konden de boekingen weer binnenkomen en dat gebeurde ook.
Nu niet alleen lokale gasten waaronder Nederlanders uit eigen dorp (heel verrassend) maar ook gasten uit Amerika en Europa wisten ze de weg te vinden naar dit toch verlaten plekje in de bushveld. Onze eerste gasten ‘na de Covid’ via Nederlandse reis organisaties schreven prachtige reviews en dat betekent dat we het goed doen.
Het was een drukke tijd, misschien wel te druk, maar ook zo leuk en fijn om gastvrouw te mogen zijn.
Beiden waren we even ziek, iets waar je geen tijd voor hebt maar ook niet kan tegen houden.
Omdat het zo ontzettend warm werd sloeg ook de vermoeidheid wat harder toe… voor het gemak even de leeftijd er buiten gelaten.
Ik moest een etentje afblazen en verzetten en gelukkig was daar begrip voor. Want voor ons is het toch heel belangrijk dat wij energiek en goed gemutst zijn als er gasten komen, het mag nooit een routine worden, want verblijven bij Zeelandhuys moet speciaal zijn en afgestemd op de gast!

Soms wordt ons humeur danig op de proef gesteld door dingen die om ons heen gebeuren en waar we geen of nauwelijks invloed op hebben…

Er hangt een luchtje in de tuin, en zo nu en dan komt er zo’n vleug voorbij dat ik denk er is een afvoerleiding lek of heeft er een hond zijn behoefte in de tuin gedaan… Dan dagen niets en dan is het er weer. En op een gegeven moment moet ik dan de oorzaak vinden. Een oorzaak of gebrek vinden is tot daar, maar het oplossen, daar zijn vaak anderen voor nodig.
Deze keer is de Septic tank de boosdoener. Op zijn Brabants gezegd de gierput zit vol, gelukkig is Elias er dan om samen met een mannetje van de buren de boel af te tanken… Een andere licht lekkende afvoer is weer kunstig aan elkaar gezet want nu we toch bezig zijn.

Van de stroomonderbrekingen worden we ook niet vrolijk, zeker niet als de bedrading van de generator aan elkaar smelt en we extra kosten moeten maken voor een nieuwe generator. Deze nieuwe mag niet nat worden dus moet er ook een schuurtje bij gekocht worden…
De winstdeling gaat dit jaar naar onderhoud…hahah en we vullen het openstaande gat met het pensioen.
Het blijft hobbyen, pappen en nat houden en op je bijna 80^e  nog steeds veel klussen.
Dat houdt jong zeggen ze dan, nou we kunnen het voelen hoor ‘Dat we jong zijn’.

Ons energie bedrijf heeft aangekondigd dat we de komende 18 maanden zeker last zullen houden van stroomonderbrekingen. Zaten we gisteren nog in Fase 2, vanochtend om half 6 horen we dat we in fase 4 zitten omdat er vannacht 5 generators in 5 kracht centrales zijn stuk gegaan. Ik wil niet veel zeggen maar dat riekt naar…
We laten ons natuurlijk niet uit het veld slaan, plannen en schuiven met ons To Do lijstje om zo min mogelijk de generator aan te zetten…Hollandse zuinigheid maar ook het milieu spreekt mee. Dus ook trots dat we flexibel zijn…uhmmmm in ons hoofd want na een dag in de keuken staan ben ik niet meer zo soepeltjes.

Maar we doen het toch maar en zien nog steeds de uitdaging…er is nog altijd plaats voor verbetering, vernieuwing. We kijken nog steeds vooruit, al zijn de dingen die achter ons liggen van veel waarde en nemen we die herinneringen mee in ons hart en hoofd. Terug kijkend is het allemaal zo waardevol dat het me trots maakt. We deden het niet alleen, er was vaak hulp en steun…lieve opbeurende berichten voor als ik het zo nodig had. Maar we creëerden hier toch maar mooi een paradijsje op deze berg, zo in het midden van niets en mensen weten ons te vinden, dat blijft bijzonder!

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid