Als ik Facebook open is het eerste bericht “Heb jij herinneringen aan een klok”?
Het staat op de tijd-lijn van Jacques en hij stelt vaak vragen aan zijn volgers en vandaag is het deze….
Soms verdenk ik hem dat hij die korte anekdotes uitbouwt tot een verhaal, gewoon gebruikt ter inspiratie.
Ik daarentegen geniet van het lezen van alle antwoorden, maar het antwoord van mij is denk ik te lang…

Het oude huis aan de Nieuwe Brouwerstraat in Oss verschijnt in mijn gedachten. Een twee onder 1 kap van 1926 meen ik me te herinneren.
De voor en achterkamer en keuken zijn 1 geworden, de oude schuur verbouwd tot keuken en daarachter de badkamer…en een fantastisch mooie grote tuin. Naast de openslaande deuren naar de tuin en terras is op een small wandje een prachtige plaats voor een antieke klok. Een plaats centraal naast de keuken ook zodat je hem vaak kunt bewonderen.

Een mooi ritueel vind ik het, het opwinden van de klok. En door de jaren heen het mechanisme kennende, loopt hij niet direct. Ik heb uitgevonden dat ik mijn vinger tegen de steun pinnetjes van de klok aan de muur moet leggen en hem dan echt een ietsje pietsie druk moet geven.
En ja hoor dan loopt hij weer…een beetje druk erop blijkt voor veel te werken maar niet voor de relatie waar ik in zit.
Onze wegen scheidden, ik ontmoet iemand anders en laat hem de keuze om terug te gaan in het huis.
De antieke klok is me helaas niet gegund…de tijden zijn verandert. 

We houden jarenlang contact en als ik op bezoek ga met mijn zoon is de peuter gefascineerd door de klok. Ik zie hem regelmatig kijken voordat hij zegt: ”Mama, het klokje tikt niet”…waarop mijn ‘ex’vriend antwoordt… “Het klokje tikt al jaren niet meer, niet sinds jouw moeder uit dit huis wegging.

En zo stond de tijd even stil… ik niet wetende wat te zeggen, wilde hem uitleggen hoe de klok wel zou werken. Hij wilde er niets van weten en op mijn vraag of ik dan de klok meekreeg omdat hij hier toch maar stil hing, antwoordt hij stellig met een Nee!
Jaren later als wij inmiddels geemigreerd zijn krijg ik een berichtje van hem…de klok is verkocht, hij wilde het me toch even laten weten.

Voor mij stond de tijd niet stil, soms tikten de seconden en minuten te snel…of duurde de uren eindeloos lang.
Mijn ritme is verandert en de klok aan de muur zou hier puur voor t mooie hangen. En hier dwaal ik even met mijn gedachten naar een liedje van Rob de Nijs.
Als herinnering aan vervlogen tijden.

Het komt allemaal weer boven bij de vraag van Jacques…’Heb jij herinneringen aan een klok’. Ja die heb ik, hele mooie herinneringen aan deze klok met een verhaal en ik hoop dat hij ergens heel rustig de tijd voorbij tikt en de uren wegslaat en daarin mooie momenten vangt.

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid