Als ik dit zinnetje in een berichtje lees tijdens mijn trip op de West Kaap wordt ik overvallen door emotie en ook nu komt dat overweldigende gevoel weer eenvoudig bovendrijven.

Vriendin Hedwig belt me en vraagt of ik zin heb om wat tijd met haar op de Kaap door te brengen. Natuurlijk lijkt me dat geweldig en na 4 jaar in the Bushveld is een tripje naar de bewoonde wereld een heerlijke afwisseling. Het is kerst en verjaardag op één als ik van haar ‘zomaar’ een ticket mag ontvangen…

Dan bieden Maya en Jan mij een lift aan naar Johannesburg waar we na wat shoppen eindigen op een fantastische locatie… Athol Villa, waar een gast veel meer dan een gast is en waar ik me een ‘Royal gast’ waan!
Zijn dit mijn vrienden, waar heb ik dit aan verdiend?

Ik laat de dagen een beetje over me heen komen, op de geboekte accommodaties na dan… een aantal aangeboden overnachtingen stonden nog van twee jaar geleden, maar ook dat liep anders…

Na een een 4-tal dagen op het Schapenberg estate waar mijn Zuid-Afrika avontuur in 2005 ooit begon, maar nu verblijvend in het appartement van Hedwig… ga ik naar vriendin Violetté.
Wat een heerlijk weerzien en tijdens de lunch at Mont Marie valt er heel wat bij te kletsen. Het is fijn om Kyle te zien, een vriend van Floris die altijd kind aan huis was. Ik realiseer me dat ik dat mis, de jeugd en zeker ook Floris in huis te hebben. Ik voel me zo welkom en dan is een afscheid zwaar…

Mijn Oranje koffer weer gepakt, vertrek ik naar de volgende afspraak… Nederlandse vrouwen die ik niet heel vaak zag toen ik in de Kaap woonde….iedereen vaak druk met het eigen leven maar allemaal die gezamenlijke interesse, Zuid Afrika. Het is leuk om die binding te voelen als we bij Anouk van Wedgeview Country House aan het ontbijt zitten…nieuwe bouw plannen voor de één, een aanstaand emigratie verhaal van een ander en gewoon bijkletsen over vrouwen dingen en de kinderen. Omdat Hedwig haar afspraak uitloopt, lift ik met Marjolein en Saskia mee terug… zo fijn dat er tijd was om elkaar even te zien, dat jullie me wilden ontmoeten en geïnteresseerd waren in ons Bushveld verhaal.

Ik geniet van de vergezichten over wijnvelden, uitmondend tegen de helling van de Hottentot Holland bergen. Vaak gaan mijn gedachten dan even naar Knorhoek… de Kaaps Hollandse boerderij, de grote eik, lange tafel op het terras…etende en lachende vrienden. De buren die inmiddels in Oostenrijk wonen, bijzondere vriendschappen die hier groeiden…

Memorie Lane… De Helshoogte naar Bartinney. Twee jaar geleden zou ik hier logeren in één van de prachtige accommodaties hoog op de berg. Dit jaar blijkt het al volgeboekt te zijn en is mij een andere plek aangeboden… Buiten Ronel Wiid de wijnmaker en Johan van kantoor is er niemand meer die ik ken. De proeverij, mijn oude plek, is volledig verbouwd en is echt fantastisch geworden. Oude wijnranken hebben plaats gemaakt voor nieuwe en ik maak nieuwe herinneringen.
We reizen verder naar Simondium, passeren Bosch en Dal waar we helaas geen tijd voor hebben.

We gaan logeren op het nieuwe estate van Rose, eigenaar van Bartinney. De naam was Plaisir de Merle en zal nu voortaan als Plaisir Wine Estate verder gaan. Met nog altijd geen idee, van waar we gaan logeren rijden we achter Loesje aan… Stoppen voor het Manor house en horen dat we hier onze intrek mogen nemen. Waardering werd dan in het verleden nooit in Randen uitgedrukt, maar hier voelde het toch als waardering voor dat wat ik voor Bartinney heb gedaan en dat voelde zoo goed. We spendeerden door het slechte weer bijna en hele dag in de enorme woonkamer met bijpassend grote open haard, die meer dan alleen mijn koude voeten warmde. Of is het de wijn-proeverij met prachtig opgemaakte kaasplank en de aardige bediening die mij zo een warm gevoel van binnen geven…

Een Hello- Goodbye moment later, rijden we met een uurtje in een weer volledig ander gebied van de Kaap. Het Swartland en ik kan me er nooit van losmaken, voor mij is de naam verbonden met wijn van de Appie maar dit Swartland is ook de perfecte voedingsbodem voor olijven. Zeep, olie, crème, noem het maar, alles van olijven is hier verkrijgbaar. We lopen door het kleine dorpje Riebeek Kasteel wat op een zonnige dag echt aangenaam vertoeven is, maar helaas hebben we het weer niet mee en alles ziet er troosteloos uit. We vluchten het ene na het andere winkeltje in en iedereen is in voor een praatje, lieve aardige mensen, bijna allemaal import zou ik zeggen en ik was daar zelf ook bijna beland. Maar blij met hoe het ‘anders’ gelopen is…

We logeren in het Royal Riebeek Hotel… een deja vu… het zal zo’n acht jaar geleden zijn (denk ik) toen sliep ik ook hier, in dezelfde kamer. Kamer 13, hmmmm dat geeft te denken. We drinken port in de pub waar we later ook onze burger en de volgende ochtend ons ontbijt nuttigen, Hedwig houdt er de haard gaande terwijl we wat keuvelen met de eigenaresse en haar familie…
Het koffertje staat boven aan het trapje als een aardige heer uit Noorwegen een praatje maakt en een tip geeft voor diner…helaas ‘The Barn’ net buiten het dorp zal moeten wachten tot een volgende keer. Wij gaan terug richting Stellenbosch.

Grote vlakken van beige, bruin en groen, een mooie wolkenlucht en een zonnetje dat doorbreekt boven de bergen passeert mijn netvlies. Land dat bewerkt is, winterklaar gemaakt en een weggetje dat zich erdoorheen slingert…omhoog en omlaag. Ik kan hier zo van genieten vergezichten en stil zijn, alles intens in me opnemen zodat ik het op gewenste momenten kan herbeleven.

Een afslag…een zandpad door een grasland en dan een hek, zo herkenbaar voor het achterland van de Kaap. Tussen een haag door loopt een paadje met zicht op de donkergroene voordeur van een Kaaps Hollands Huis. Hawksmoor House, een wijnfarm met 15 kamers verspreid over de farm. Loyd brengt ons naar het Slavenhuis waar onze kamers zijn, elke kamer zijn eigen thema. Later op de dag zullen we gezellig met Simon en Mark, de eigenaren van de farm, een wijn tasting doen. Fijn om nu op locatie te proeven en voor Zeelandhuys te kiezen voor een andere wijn. Mark leerde ik kennen tijdens mijn Bartinney tijd en met het verhuizen naar Limpopo leek het me leuk om wijnen voor Zeelandhuys te gebruiken van mensen die ik ken, zo is ook hier een gezamenlijke passie een mooie basis voor een vriendschap.

Over de farm, de kamers en de gastvrijheid niets dan lof…ook hier denk ik dan weer hoe is het toch allemaal mogelijk dat zulke bijzondere ontmoetingen mijn pad kruisen. Hawksmoor house moet je gewoon ervaren…

De kou maakt een braai onmogelijk maar een Afrikaanse bobotie is zeker zo lekker en we schuiven een avond aan bij Susan en Stoffel. Susan had ik al eerder ontmoet bij Bartinney, de plek waar een bookclub reunie wel op zijn plaats was. Een klein groepje bijzondere vrouwen zat daar heerlijk op het terras te genieten van een glas Champagne en ik genoot van die bijzondere vrouwen die soms op mysterieuze wijze soms in mijn leven kwamen. Lara door een gezamenlijke vriendin, mijn yoga teacher Elize die er een behoorlijke reis voor moest maken om me te zien en Violetté die zeker niet mocht ontbreken omdat we alle momenten willen aangrijpen om bij te kletsen…

Elke dag een FB post en zo lees ik een berichtje of we naar Hermanus komen en één voor Franschhoek, nou daar maken we graag tijd voor want het is allemaal té leuk om niet te doen. Zo ontmoet ik voor de eerste keer mijn FB vriend Christoffel die samen met zijn levenspartner aan de prachtige lagune van Hermanus woont. Wat een warm welkom en een fijn samen zijn werd dat. De oppervlakkige vriendschap die facebook ons geeft maakt plaats voor een mooie verdieping, een voedingsbodem voor een groeiende vriendschap.

Aan tafel bij Le Bon Vivant onder het genot van heerlijke wijn en fantastisch eten praten we bij met Jos en Angelique, die we een beetje kennen van de Kaap maar beter leerden kennen bij ons thuis op Opikopi toen ze een paar nachten logeerden. Zomaar een telefoontje of berichtje krijgen dat we welkom zijn, dat doet wat met me…

Bloemen, vers fruit, mooi opgemaakte borden met heerlijk voedsel, ontbijtjes, de lekkerste cappucino’s en cortado’s, gesprekjes met Chefs van allerlei kaliber of iemand die naast je zit in wijnbar…oud colega’s die je mening op prijs stellen of tot tranen geroerd zijn…mijn hart vervuld zich en mijn glimlach wordt groter. Ik weet het Geluk zit in jezelf, maar hoeveel meer gelukkiger ben ik als ik me betrokken en waardevol voel.
De wind door mijn haren aan de kust, de geschiedenis toelaten als je door Constantia rijdt, smaakpapillen die overuren maken en al die fantastische plekken die ik mocht bezoeken.
Ik wil dit gevoel van Kaapse Liefde vasthouden….

Dank je wel mijn bijzondere vrienden dat ik jullie vriendin mag zijn…

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

Dit is het enige wat telt, lieverd, dat iemand meer in je ziet dan je wist dat er te zien was.
De aanhef van de blog is een zin uit de roman “Een schitterend gebrek” uit 2003 van schrijver Arthur Japin is in Nederland verkozen tot mooiste zin over de liefde uit de Nederlandse literatuur.