Ik moet lang terug gaan in mijn herinneringen, maar krijg het jaartal niet helder. Op mijn jeugd vakanties stond ik  foto’s te  maken met de oude camera van mijn ouders. Niet dat zij nou zo’n fotografen waren, dus die toestelletjes stellen niet veel voor, maar zijn nog altijd in mijn bezit. Mijn Ome Martien die had fotograferen als een echte hobby, tot aan zelf zwart wit afdrukken van zijn gemaakte plaatjes toe. Ik ben dat nooit vergeten want ik vond dat zo verschrikkelijk interessant en boeiend.
Door de loop van de jaren gaan allerlei camera’s door mijn handen en iets op beeld vast leggen moest steeds beter en mooier worden.

Toen ik in 2003 in Kenia geweest was, had ik niet alleen de wens om terug te keren naar Afrika om er te gaan wonen maar er was zeker ook de motivatie om door te zetten en te starten met een fotografie opleiding.
Niet gewoon een cursusje bij de plaatselijke fotograaf, maar een opleiding want ik wilde er echt iets mee gaan doen.

Ik schreef me in voor de foto vakschool en ja ik wist dat dit niet eenvoudig zou zijn. Daar moet je jezelf eerst bewijzen door een vooropleiding te doen en na dit goed doorlopen te hebben mag je door.

Ik was de oudste in de groep, heel veel jonge mensen die net van school kwamen of al wat werkervaring hadden waren mijn klasgenoten. Het was een super leuke tijd, sommige groeps projecten deden we bij ons thuis in Sint-Oedenrode…
Ik kookte dan voor de 2 jongens waar ik mee samenwerkte en zij hielpen me met de technische kant van het fotograferen. Iets wat ik nog altijd moeilijk vind…
De doka was toch wel het leukste, net als fotograferen op locatie…

Ik slaagde voor de vooropleiding, mocht door en ik heb me direct ingeschreven voor de deeltijd vakopleiding in Amsterdam, deeltijd omdat ik ook moeder was van Floris die toen 7 was. En ik had natuurlijk ook nog mijn nagelsalonnetje aan huis.
Hoe anders liep het..,
Ineens ging alles in een sneltrein vaart en besloten we in December 2005 te gaan emigreren De droom om ooit meer te gaan doen met fotografie dan huis en tuin plaatjes te schieten, liet ik lopen voor mijn nog veel grotere droom om in Afrika te gaan wonen.
Fotografie blijft een fantastische hobby van me, naast heel veel andere dingen die ik ook graag doe…

Minder leuk is dat ik moet gaan uitvinden hoe mijn nieuwe camera werkt, maar hopelijk heb ik dat weer snel onder de knie…het wachten is op een nieuwe memory card, was even vergeten dat die niet inclusief is…

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid