Ik voel de brok in mijn keel groeien als we het laatste stukje pad oprijden naar de Morukuru family lodge toe. Bij het Owners’ House staat zeven man personeel te wachten en onze host voor de komende 3 dagen komt aanlopen als wij uitstappen.

In de stilte van de prachtige natuur klinkt ineens Afrikaans gezang en de emoties, tja die komen als tranen naar buiten. Ik kan dit niet uitleggen aan iemand die dit niet kent… het is puur geluk en schoonheid en deel te zijn van iets wat  voor mij heel bijzonder is.

Misschien begrijp je het als ik zeg dat het voortkomt uit een gevoel dat mij bijgebracht is dat ik nooit goed genoeg ben en dat ik nu regelmatig ervaar dat ik er mag zijn.
Dat ik gewaardeerd wordt door mijn lieve mannen. Maar ook door gasten en in dit geval door iemand die mij alleen maar kent van mijn geschreven woorden.
Als dit alles dan ook nog plaats vindt in mijn geliefde Afrika…
Oh wow, dat is voor mij dan ‘gewoon’ even te overweldigend.

De weg naar Madikwe toe was al prachtig, van kilometers niemand tegenkomen, rijden over zandwegen omzoomd met hoogstaand gras en struiken. Er gaat niets boven reizen over nieuwe wegen en paden.
Bij de ingang van het Madikwe reserve worden we opgehaald door Bugsy. Hij is ook onze ‘tracker’ de komende dagen en wanneer we achter hem aanrijden, alarmeert hij ons met gebaren en zien we twee cheeta’s. Even later zien we een groep giraffen die echt het perfect plaatje creëren bij een acacia. Daarna spotten we een mooi glanzende bruin met zwarte tsessebe, een antilope soort die we nog niet vaak gezien hebben.

Het is zo’n drie kwartier rijden we tot we bij de lodge komen, we hadden nog wat oponthoud omdat er een olifant op de pad loopt die niet direct plaats wil maken voor ons.

We maken kennis met Inez en lopen gezamenlijk een houten brug over die de parkeerplaats verbindt met het Owners’ House.
Rechts zie ik een prachtige hoog gelegen terras, een uitzicht plek op palen onder de bomen aan de rivier.
Binnen is overweldigend mooi, de warme kleuren van Afrika zijn terug te vinden in het interieur en ook de kunst en interieur decoraties zijn prachtig toegepast in een kamer die verdeeld is in relaxen, eten, werken en een koffie- bar hoek.

Michelle, onze gastvrouw zal ons deze dagen van alles voorzien en leidt ons rond…
Het woongedeelte heeft aan beide zijden van de werkkamer een deur naar de slaapkamer… een heel erg ruime kamer met een gevoelsmatige warme sfeer door het kleur gebruik, en voorzien van een open haard maar ook airconditioning en plafond ventilator.
De kamer is en-suite met een prachtige badkamer en buitendouche en privé terras wat grenst aan het grote terras met zwembad en boma ( een ronde zitkuil met open vuur in het midden )…..
Ik kom hier niet voor de accommodatie want het gaat toch echt om wildlife, maar het is beslist te mooi om hier niet heel erg van te gaan genieten.

Deze prachtige reis wordt ons aangeboden en is dan ook haast te mooi om waar te zijn.
Ik zie uit naar mooie kunstwerkjes van gerechten als we aanschuiven voor de lunch, voordat we later op gamedrive gaan in het reserve. Ik weet dat je geen verwachtingen mag hebben, maar met de restaurants van de Kaap in mijn achterhoofd en het karige van wat Lephalale te bieden heeft… heb ik stiekem toch het idee dat ik hier iets bijzonders ga aantreffen.
Maaltijden waar ik inspiratie van krijg en ook nog wat van kan leren… Helaas is dat laatste niet zo, misschien kwam het door de dieeten, of mijn verwachtingen waren te hoog… maar de maaltijden vielen tegen.
Voor de rest kan ik niets opmerken hoor, we zijn deze extreme luxe niet gewend en al zeker geen staff die voor ons zorgt.

De fleece jacks komen de auto niet uit, het is zelfs in de avond nog heerlijk warm. Prachtige zonsondergangen en André houd rekening met de zon en de plek waar we stil gaan staan om de mooiste plaatjes te schieten. We weten inmiddels dat op safari gaan niet betekent dat we ook alles zullen zien…
We gaan natuurlijk op zoek naar de Big Five en zien ze op de Leopard na dan… Machtig veel olifanten zien we hier ook en ook wilde honden en prachtige neushoorns.

We rijden een groot open gebied in met daarin een ‘man-made’ waterhole. Een uit rotsen opgetrokken dam… een paar olifanten staan er te drinken de rest van de kudde heeft zich al verscholen bij de paar bomen die nog voor wat broodnodige schaduw zorgen.
Heel veel jonge kleine olifantjes zijn er. Ze spelen met elkaar, duwen en besnuffelen hun familie. Ik noem ze de donkergrijze familie… ondertussen dat wij er staan, komt er een lichtgrijze groep aan lopen, haast wit zijn ze. Ik begrijp dat ze uit een ander gebied komen en daardoor bedekt zijn met een andere kleur aarde.

Het is een genot om te zien dat sommige alleen gaan drinken en andere volledig in de dam stappen… water opnemen in hun slurf en deze ledigen in hun mond of heerlijk een douche nemen en het water over zich heen spuiten.
Een baby olifantje drinkt nog melk bij de moeder maar ook al wat water, met zijn korte pootjes probeert hij op het muurtje te klimmen. Ik kan hier uren naar kijken en gelukkig blijven we ook nog even want in de verte zien we nog meer olifanten aankomen…

De roestbruine kudde nadert, begroetingen volgen en ze delen het water… de jeugd spart wat met elkaar, krachtmetingen om later misschien respect bij de ander af te dwingen.
Tussendoor proberen zebra’s en bavianen ook nog wat te drinken, dat valt niet mee voor ze, terwijl er toch genoeg ruimte is, maar de olifanten dwingen respect af en eigenen zich de waterplek toe.

Wat dichter bij de lodge in een mooi stukje groen met hoge bomen en struiken een plek waar ook het water van de Marico rivier stroomt. We vinden hier we een groepje wilde honden. Fantastisch mooie dieren, die bij wat verstoring even opstaan een paar stappen lopen en onder een boom of struik gaan liggen om verder te slapen in de schaduw. Geen jacht als we zo laat op gamedrive gaan, want daar is het al wel weer te warm voor, maar wel een fantastische foto opportunity.

Impala’s te kust en te keur maar we zien ook wat kudu’s en best veel zebra’s, wilde beest en niet te vergeten buffels.
Op een avond game drive spotten we de leeuw bij een dam waar de buffels net naar toe willen gaan om te drinken… zij hebben dorst en hij heeft honger. We wachten een poos in de, door de volle maan verlichtte, bushveld. Maar de buffels wachten ook en ze zijn met velen en zouden eenvoudig deze leeuw kunnen aanvallen. Hij wacht op zijn kans, focust op een jong kalf dat de kudde goed afschermt maar besluit toch op zoek te gaan naar een andere prooi of terug te komen op een later tijdstip. Voor ons tijd om naar de lodge te gaan.

Als je op zo’n plek als deze bent, komt naar huis gaan altijd te vroeg, ik kan er nooit genoeg van krijgen, dat bijzondere leven op de Afrikaanse vlakte… hoe mooi is het spotten van een wegschietende mongoose, de meest kleurrijke vogels. Het volgen van de sporen die lijden naar een neushoorn kalf, een Afrikaanse wilde kat zien die daar zit alsof ze opgezet is. Giraffen die elegant door hun benen gaan, om te gaan drinken en zo een perfect spiegelplaatje in het water creëren. Ik spot een klipspringer stilstaand tegen de berg denkend dat wij hem nu niet zien en hazen die voor de gameviewer uitspringen…
Ik kan je in woorden niet beter beschrijven dan dat dit het paradijs is…

Onze portomonee zal een reis naar Morukuru family lodge waarschijnlijk niet toelaten, maar we hebben optimaal genoten van dit fantastische verblijf en zijn Inez  dankbaar voor de uitnodiging.

Omhul me met woorden…verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid