Ik zit achterin de auto, mijn mannen voorin en Floris rijdt. Na bijna 2 maanden in Zuid-Afrika te zijn geweest is het tijd om voor hem naar huis te gaan. Naar huis gaan klinkt voor mij vreemd… ik weet natuurlijk dat thuis ook in Zuid-Afrika is, maar nu gaat hij terug naar Nederland.
Na een maand met Fem, zijn reisgenoot, van de Kaap via KwazuluNatal en Mpumalanga rondgereisd te hebben was hun eindbestemming Lephalale in Limpopo.
Fem bleef een kleine week logeren en Floris plakte er nog 3 weken aan vast. Die weken waren helaas geen vakantie meer, want er moest wel 5 dagen in de week gewerkt worden. Maar na 1.5 jaar hem weer in huis te hebben was al geweldig.

Voor het eerst in 7 jaar weer samen kerst vieren en dat werd alleen maar meer bijzonder toen ook André en Violetté, met Kyle,Paige, Luke en Susanna besloten om deze kant op te komen. Ik vind het nogal wat 1800 km reizen voor kerstavond samen te vieren. Drie dagen van voorbereiding voor het diner, ach dat heb je er dan graag voor over en gelukkig was het een succes.

Na het kerst ontbijt vertrokken zij, voor 2 nachten, naar een Game reserve hier een uur vandaan.
Vanochtend hebben we ze nog even in Vaalwater ontmoet en een ‘drukkie’ gegeven en kon Floris met hen mee verder reizen naar Johannesburg.
Echt zo heerlijk voor ons, want op de tijd dat Floris op vliegveld OR Tambo arriveerde, toen waren wij net weer thuis.

Ja, er waren tranen, maar die waren er ook al eerder. Tranen bij aankomst en tranen toen we een fantastisch cadeau van Floris, alle verjaardagen en wat al niet meer…. en Fem, als dank voor haar verblijf bij ons, kregen.
We gaan elkaar namelijk snel opnieuw zien. Al in Mei en dat is gewoon nog maar 5 maanden wachten…

Eigenlijk wilde hij het als verrassing houden maar het was nogal een puzzel om te zorgen dat ik data’s in mijn agenda zou blokken… met welke reden zou ik dat doen?
We krijgen van hen een 4 nachten verblijf bij Isambane aangeboden, hij zal daar( nu dus geen verrasing meer) ook naar toe komen en na deze safari trip nog een paar dagen mee naar ‘huis’ gaan. Dit had ik helemaal niet aan zien komen. We gaan mijn verjaardag samen vieren, wat een heerlijk vooruitzicht.

Terwijl Floris hier was heeft hij voorlopig de laatste hand aan de website gelegd. Ik zeg voorlopig want er popt altijd nog wel iets op in mijn hoofd, dat ik denk…oh ja dat moet er ook nog in of op. Maar ik ben super tevreden en begrijp dat heel veel anderen al gekeken hebben en de website ook prachtig vinden…. Het is fijn om zo’n project samen te doen, ik tekst en foto’s, hij bouwt de website en voor de vorm laten we Jan alles controleren… zeker niet onbelangrijk toch?

Eindelijk is dan ook het regenseizoen in alle hevigheid losgebarsten, dus tussen de buien door moet er nog wat in de tuin gerommeld worden….en nieuwe gordijnen gemaakt worden voor de tub. En nog zo wat van die kleine klusjes, voor dat de volgende gasten arriveren. Ik heb er zin in om te zorgen dat alles weer in orde is voor het nieuwe seizoen begint.
“Cry me a River” heeft dan ook geen zin meer, want alles staat hier al blank… ik snotter een keer, Jan maakt koffie en Ja we zijn weer terug in ons gewone wereldje.

Omhul me met woorden… Verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid