Wat is het toch heerlijk genieten van the birds and the ….
De allereerste dag vloog er al een sugar-bird binnen en zette zich heerlijk neer op de gordijn roede. Na een paar maal wild met de bezem rondzwaaien begreep de kleine gevleugelde dat hij toch echt lager moest gaan vliegen om naar buiten te kunnen.
En buiten is het heel veel mooier, samen waar al de andere schreeuwers en piepers zijn.
Waar de Yellow Hornbill, die me elke keer aan de film de Lion King doet denken, in de boom voor het huis zit en zich spiegelt in de raam…
Ik denk aan Zazu, de Hornbill uit de Lion King, die is zo grappig en onhandig en hier in het echt is hij dat ook wel een beetje. Hij vliegt tegen het raam en maakt een vrije val als hij de bushveld induikt en alles onder luid gekrijs. Zazu is overigens geen Yellow maar een Red Hornbill maar wij maken geen onderscheid in kleur.
Inmiddels is het Wine O’ Clock, wat tegenwoordig ook wel eens een Gin Tonic is, want we willen genoeg kinine binnen krijgen… dat is toch ‘t stofje waar je zo relaxed van wordt? En een smaakje waar muggen niet van houden! Nou op het moment dat ik een slokje neem zie ik over de rotsen iets razend snel bewegen.
“Ach kijk wat schattig een klein bosveld muisje met van die prachtige zwarte kraaloogjes”, hoor ik mezelf zeggen en bedenk me direct dat dit schattige muisje niet zo perfect opgevoed is als de muisjes die in de verhaaltjes van Beatrix Potter figureren.
Dit muisje komt vast voor de hondebrokken. En als Jan de halve zak met hondevoer in een plastic krat probeert te proppen, valt direct het gat in de zak op…Ja dit muisje wist de weg al.
Maar goed we zijn op tijd…
Tijdens het avondeten, het was eigenlijk wel komisch, hangt de kleine acrobaat in het nog lege wijnrek te buitelen. Jan heeft gelijk, die grappenmaker moet het huis uit en snel.
Ergens ligt een doosje met van die blauwe pillen, Storm staat erop … Als je niet gehecht wil raken aan iets, dan geef het beestje beter geen naam…
’s Nachts gaat het alarm af, zou die ‘kleine’ gek geworden zijn van die blauwe tabletten en stijl omhoog tegen de muren op zijn geklommen?
De volgende ochtend blijkt niets minder waar te zijn… Jan opent een aanrecht kastje, hmmm ja, soms geef ik wel eens een recht uit handen, en zie hier… de acrobaat zit prinsheerlijk tussen de vaatwasmiddelen. De laatste blauwe Storm tabletten laat ik verdwijnen in het holletje naast de afvoerbuis… het is al een paar dagen muisstil!
Niets of niemand die nog gepiept heeft.
Op de eekhoorns na dan. Die zand kleurige, beetje oranje achtige beestjes wagen zich aan het einde van de dag dichter bij huis, en ik zag ze steile wand klimmen, zo tot onder de dakpannen. En floep, binnen een mum van tijd zitten ze tussen plafond en dak. En als je net lekker in je bed ligt en denkt weg te doezelen in een allesomvattende slaap, dan beginnen zij te rennen en hoor je zo nu en dan een piepje. Ze beginnen inmiddels te wennen aan het idee dat wij hier nu de nieuwe bewoners zijn en dat ze moeten wijken…
Met de keuken opgeruimd en in werking gaan we uit op boodschappen in de Lephalele Mall en om het ‘settelen’ in ‘Die Huys OpiKopi’ te vieren wil Jan graag Hollandse appeltaart, “geen probleem dan bak ik die toch even” zeg ik.
Uhmmm dat taart bakken gaat lastig worden, ik heb geen boter in de koelkast liggen …ennne ook geen bloem.
Blijkbaar is de trek in appeltaart zo groot dat Jan er opnieuw een half uur rijden naar het dorp voor over had om de benodigde ingrediënten te gaan halen… en natuurlijk ook nog een half uur terug, Ach ja het is allemaal zo GePiept toch?
Ik begrijp in ieder geval waarom er hier geen olifanten leven…
Omhul me met woorden… verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid
7 Comments