Vrouwen in de overgang blijken in het algemeen… en ik in het bijzonder… niet veel slaap nodig te hebben, nou ja misschien wel nodig, maar op de een of andere manier lukt het niet.
Ik lig of te malen, of er overkomt me weer een tropische verassing… benen uit het bed helpt dan al niet meer, dus maar even met de blote voetjes op de vloer.
Yoga en mediteren, kamille thee, geen tv en geen computer voor t naar bed gaan, lezen of muziek luisteren het maakt allemaal geen fluit uit. Het beste is gewoon rustig blijven aan leuke dingen denken en hopen dat je snel nog even een paar uurtjes slaap meepikt.

Dus toen afgelopen maandag ochtend de maansverduistering plaatsvond pakte ik direct het plan op om de camera alvast klaar te leggen.
Beetje zoeken op internet leverde mij een tijdsoverzichtje op van de ‘Lunar Eclipse’.

Ik koos ervoor om 4.00 uur op te staan. En voor het geval dat dit één van die zeldzame nachten zou worden dat ik zou doorslapen, toch maar even mijn alarm gezet. Om 3.50 uur werd ik wakker en besloot niet op het alarm te wachten maar direct op te staan.
Badjas en ja, mijn vreselijke rode crocs aan, die heerlijk zijn voor uitstapjes waarbij niemand je ziet!

De volle maan ziet er prachtig uit en er is geen wolkje aan de lucht… De temperatuur was zeer aangenaam en er hing toch ook iets van een bijzonder gevoel in de lucht. Of kwam dat omdat het heel stil was… Geen zuchtje wind, geen krekel die tjilpte, geen uil … helemaal stil was het. Ik loop wat rond door de tuin of er nog een beetje een bijzondere foto te maken is, ik struikel over de parasolvoet en hang in het ‘nog jonge’ pruimenboompje en hoor een luide krak.
Ik wist het ‘er hing iets in de lucht’…nou ja, beter gezegd in de boom.

Vanaf de rechterkant schuift langzaam een schaduw over de maan, het vangt mij meer dan dat ik het plaatje vang. Ik vind het wel iets magisch…spiritueels hebben. Om kwart over 4 is de hele maan in de schaduw en komt er opnieuw een klein streepje licht tevoorschijn. Het was mooi zo denk ik en als het even meezit, kan ik nog 2 uurtjes slapen. Morgen in het ochtend licht bekijken we wel wat de schade aan het boompje is… die blijkt gelukkig mee te vallen, alleen de steunstok die naast het boompje staat heeft het begeven.

Wat voor speciale energie er is vrij gekomen tijdens deze eclipse, ik heb geen idee, maar ik had op maandag een enorme poets drang… die moet ik dan maar onder ogen zien, want je weet maar nooit wanneer dat gevoel er weer is en wachten op de volgende maansverduistering… dat duurt wel erg lang.

Omhul me met woorden … verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid