Ik heb er zin in…

Ja, er was een reden voor grote afwezigheid.
Meerdere zelfs en zoals altijd komen die dingen dan tegelijk. Voor de 2e of 3e keer werd mijn website uit de lucht gehaald omdat er een computervirus in zou zitten.
Mijn computer mannetje, ja die zat in Spanje, en had heel wat meer aan zijn hoofd dan mijn website repareren…
En in diezelfde tijd spookten er weer allerlei dingen in mijn hoofd want mijn hormonen waren wéér eens op hol. Tot nu toe zijn dat steeds geen leuke fases in mijn leven. Maar zoals dat gaat bij vrouwen, we ploeteren er ons doorheen en zien altijd wel weer iets leuks, iets positiefs om, al is het soms maar tijdelijk, ons op te peppen en er vol goede moed weer tegenaan te gaan.

Deze keer was dat dus geen schrijven…
En ineens waren daar allerlei veranderingen. Floris besloot te gaan studeren in Nederland, ik kreeg een ontzettend leuk job-offer en alles kwam in een stroomversnelling.


Zo boekte ik nog even snel een ticket naar Nederland en Spanje want in de zomer moet ik hier zijn, geen vakantie in high season! Het wordt een periode van loslaten en daar heb ik toch altijd zo’n problemen mee.

Floris die gekozen heeft voor 4 jaar Nederland (die laat ik natuurlijk niet echt los), mijn leuke werk uurtjes bij Bartinney wine estate en eenmaal in Nederland het zo duidelijk voelen dat ik ‘los’ ben van mijn familie. 12 Jaar lang ‘in mijn ogen’ toch mijn best gedaan om er deel van uit te maken, maar zoals ik het later ook uitgesproken heb, ik heb me verstoten gevoeld, ben geknikkerd uit mijn eigen nest. Steeds toch maar weer proberen een oplossing te zoeken, erover praten met iedereen die maar luisteren wil, lees gerust zeuren… en tot de ontdekking komen het heeft geen zin. En ik ben natuurlijk zielsgelukkig dat er vrienden zijn die me wel waarderen, die me handvatten geven en leren ‘omdenken’.


Verdriet, boosheid, genieten, blij zijn en alle andere emoties, ik geloof dat ik ze de afgelopen 4.5 week in Nederland heb doorgemaakt. Mijn regels zijn te kort voor alle ‘emoticons’, maar de belangrijkste; dat lachende gezichtje, die emotie is weer terug. Het was weer wennen om thuis ‘samen’ te zijn, om de emoties te kunnen delen. Want ja hij komt toch van Mars!

Maar wij van Venus, geven niet op. Blijven pushen en ingangen vinden om dat wat we voelen over te brengen… Loslaten, denk ik nu, het gaat je niet lukken. Heb geen verwachtingen dan wordt je ook niet teleurgesteld. Ben trots en blij met wat je hebt, blijf ontdekken en ontwikkelen want er is zoveel moois en positiefs om voor te gaan.

 

Omhul me met woorden… verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid

4 Comments

  • Cissy vd Heuvel Reply

    O Astrid wat een roler coaster. Maar wat fijn dat je je draai weer vindt. Je verhaal zegt het weer: familie heb je en vrienden zoek je zelf uit. Jammer zoals dingen soms lopen. Wat heerlijk om op zo een mooie plek te mogen wonen en nog zo een mooie plek te mogen werken. Geniet samen met Jan van het leven. En weet dat 4 jaren zo voorbij zijn, Floris komt er wel. Het ga jullie goed. Gr. Cissy

  • Moni Reply

    Weer een heel verhaal, Asje…..
    Het blijft maar vallen en opstaan met die hormonen, he!
    Fijn dat je een nieuwe uitdaging hebt gevonden in jouw nieuwe baan….. Gaat ABSOLUUT lukken..jou kennende…
    XxMoni

  • Grietje Feenstra Reply

    Soms vallen dingen samen en ontdek je een nieuwe fase in je leven!
    Loslaten is de kunst van opvoeden en omgaan met je familie. Geniet van deze tijd.
    Ik spreek uit ervaring,sinds kort ook een leeg nest…… Nee geen lege nest syndroom maar wennen en genieten. En dan heb je ineens tijd voor andere dingen…..
    Lieve groet aan jou en je mars mannetje.

    • Astrid van Zeeland Reply

      Oh wat leuk om weer iets van je te horen…x

Leave a Reply to Moni Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *