Hoeveel ik ook van Afrika houd…van regen, waar dan ook op de wereld, houd ik niet!
Een verfrissend buitje na een warme dag in de zon vergezeld van flink wat onweer vind ik geweldig…maar deze miezerige regen en grijze lucht geeft me een dèja vue van lange herfstdagen die overgaan in de winter en het gevoel van niet kunnen wachten op het voorjaar.
De wereld is verandert en ook het klimaat, ik weet het maar toch dit zijn mijn herinneringen aan het klimaat van Nederland. Ben voor een droom vertrokken en het was mooi meegenomen dat het hier vaak warm is.

Dus vandaag zie ik dat net als gisteren de lucht niet mooi blauw is maar grijs. We zitten in de mist of een wolk en het regent niet maar het is gewoon vochtig alsof het miezert. Een nieuwe gewaarwording voor mij hier in het hoge noorden van Limpopo.
Ik laat me uit bed glijden, zo schrijf je dat toch zo mooi in een roman… gelukkig is er voor jullie lezers geen beeld bij. Eerste ingeving is dat ik relaxed wil gaan douchen, maar goed ik ben niet heel erg gesteld op onze binnen douche. Misschien is het beter dat ik eerst maar eens een ontbijt ga nemen waar ik wat positiever gestemd van raak…

De koffie machine gooit er een lekker kopje Italiaanse koffie uit, en in de oven warmt een croissantje op. Ik klets wat via voice-message van WhatsApp en bedenk dat ik best nog een croissantje kan nemen. Het gewicht is toch al uit balans. Ik heb nog een laatste pot speculoos-pasta staan, over van de flinke voorraad die door twee Belgische wereldvrouwen was meegenomen.
Ja, ik had er ook nog nooit van gehoord maar als je naar ‘t zoete leven verlangt, naar warmte en zon dan smaakt het heerlijk… zoiets als een speculaasje maar dan anders.

Ik trek een fel oranje handdoek uit de kast, geloof dat die kleur is om te aarden en voor mij staat hij ook voor gezelligheid…Koningsdag, die goedlachse Maxima, oranjeboom, de vlaggetjes vroeger in mijn tuin kortom ik stap vol goede moed onder de buitendouche.
Heerlijk dralend onder de warme straaltjes als onder een ‘rainshower’ , nou niet als…daar kom ik achter als ik de kraan dichtdraai. Mijn handdoek is net zo nat en zwaar als ik, het badmatje is drijf, maar wat maakt het uit.
Ik stap in mijn jeans en zie met afgrijzen mijn half gelakte teennagels, gatver nu denk ik direct weer aan de situatie waarin we zitten “Lock-Down”. Totaal geen zin om hier over na te denken of bij stil te staan.
Ik mis het koken, mijn gasten, de gezellige gesprekjes, het zorgen en natuurlijk ook de complimentjes.

Ik scroll op mijn telefoon door de gemaakte foto’s en degene die ik op sociale media ga plaatsen voorzie ik van mijn handtekening…tijd voor Facebook en Instagram. Zo zorgen dat we toch dat we ook letterlijk in de picture blijven, dat alles er mooi en verzorgt uitziet. Ik houd rekening met afwisseling in uitzicht, eten en flora en fauna zodat er balans ontstaat. Zorgen dat mensen die van mooie plaatjes houden, van Zuid-Afrika gaan houden, geprikkeld worden door het visuele en gaan plannen. Nu dromen van verre reizen en safari’s, mooie plekjes zoeken om te logeren en vooral plannen maken voor na deze periode van thuis zitten.

Het vervelende gevoel houdt me in zijn greep. Als het nu nog mooi weer is dan is dat gevoel snel veel minder, dan loop ik met de camera in de rondte om prachtige plaatjes te schieten, lig op mijn buik voor nog een beter shot of lig lekker met een boek in de tuin…Tja gaat het allemaal niet worden vandaag.
Maar zodra de laatste punt hier gezet is zal de strijkijzer wel warm zijn en strijk ik alle plooitjes glad en hopelijk verdwijnen dan ook mijn hersenkronkels. Kom As, tijd om letterlijk stoom af te blazen….

Omhul me met woorden, verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid