“Stel jij jezelf doelen?” lees ik net op wereld vrouwen…
Het liefst zou ik zeggen: “Nee ik laat de dag komen en dan zie ik wel”, Heel veel dagen gaat het ook zo, maar meestal is mijn leven een aanéénrijging van dingen die op mijn pad komen. Daar sla ik overigens wel eens links of rechts voor af… het geluk een beetje helpen mag ook toch?
Maar doelen stellen? … ja hele lijsten maak ik met dingen die nog gedaan moeten worden.
Het zijn geen levens doelen, maar het één beïnvloed wel het ander. Dus toen Floris kwam (voor insiders Flo) had ik ook al keurig mijn lijstje klaar met dingen waar ik hulp bij nodig had of wat ik gewoon graag door hem zou laten doen. Het meeste, nee eigenlijk alles had betrekking op het internet gebeuren, een nieuwe website en wat is het heerlijk dat echt bijna alles van het lijstje ook binnen 2 weken afgerond is. Al die dingen hadden natuurlijk betrekking op een doel…het doel dat heet een ‘kamer verhuren’.
Zo op het eerste gezicht en gevoel geen levensdoel, maar dat zou het wel kunnen worden als ik hier alleen zou komen te zitten. Nu is het vooral dat delen wat wij mooi en fijn vinden in Zuid-Afrika, contact houden met mensen, zorgen, interactie en vooral blijven leren van en met elkaar.

Het doel dat alles perfect moet zijn dat is wel een beetje een dingetje, hoe graag zou ik niet wat relaxter zijn… ik zie ook wel in dat het mezelf en anderen soms tot waanzin drijft.
Dus met Floris in huis was het doel: ‘To go with the Flo(w)’, niet helemaal gelukt moet ik eerlijk bekennen maar het doel was er! En het was heerlijk om na een jaar weer zoveel uren samen door te brengen. De eerste dagen weer naar elkaar toe groeien, want hij is het natuurlijk wel gewend om alleen zijn ding te doen…maar de balans was er snel, het voelde weer als vanouds, iets wat het afscheid meer intens maakte dan vorig jaar. Onverklaarbaar, veel theorieën op losgelaten maar ‘Het is wat Het is’, pijnlijk en verdrietig!
En alsjeblieft kom nu niet met de woorden:” Dat wist je van te voren”, want ja dat wist ik….en het is fantastisch dat het allemaal zo kan, ook dat is waar.

Maar ik zit nu even in het NU moment en het nu-moment is pijnlijk. Terwijl ik dit schrijf, zit hij in het vliegtuig onderweg naar Nederland. Vol nieuwe plannen net als wij… en zien we alweer uit naar volgend jaar. Hij wordt dan 21, mooi doel om te zien of we het samen met hem kunnen vieren.

Stel jij jezelf doelen? Dat was de vraag en daar kan ik volmondig Ja op zeggen…Bij de toevallige ontmoeting tussen Jan en mij, had ik voor een eventuele nieuwe relatie me ook al doelen gesteld, om vorige valkuilen te vermijden.
Toen ik Afrika gezien had en in mijn hart had gesloten was het doel er te gaan wonen. Waar en hoe werd door het lot en de mensen die ik leerde kennen bepaald…
Zeelandhuys at Die Huys OpiKopi was geen doel, maar ontstond door een samenloop van omstandigheden op een moment dat we toe waren aan een verandering, een nieuw doel in het leven.

Maar…Het grootste doel in mijn leven is dat ik aan het einde van de rit kan zeggen, ik heb nergens spijt van, ik heb gedaan wat binnen mijn mogelijkheden ligt en ik heb genoten van mijn leven…en hopelijk heb ik dat ook een beetje doorgegeven aan degene die ik dan achter laat.
‘Ga voor je dromen’, omdat ik weet dat het mogelijk is.
Ik vind dat dat een mooi doel is en soms moet je daar in geestelijke of lichamelijke zin hard voor werken en soms is mijmeren en achterover zitten; liefde, rust, ruimte en ideeën tot je laten komen genoeg om je mee te laten nemen in de flow…
De “Flow” die jou leven bijzonder en gelukkig maakt!

Ik denk even aan mijn Flo, die nu haast letterlijk van me wegstroomt zijn eigen levensader creëert, maar als het goed is altijd terug zal keren naar de bron. Dat sprankelende ontstaan, een doel in mijn leven.

Omhul me met woorden… verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid