Mijn handen voelen vreemd vettig, vol kleine kloofjes, in mijn neus kriebelt stof.
Het ene moment kan ik wel janken van vermoeidheid en 10 minuten later kan ik weer niet stoppen met opruimen want het moet toch zo snel mogelijk af…

Van de 330 items die uitgeladen zijn op ‘OpiKopi’ zijn de meeste nu wel uitgepakt, maar van opruimen is nog niet echt sprake. Mijn God waar laat ik alles wat ik niet kan missen.

Er zijn overigens heel wat dingen die ik niet kan of kon missen achter gebleven in de Kaap en ik denk even terug aan de laatste dagen. Heerlijk was het om die door te brengen in de Qiqaboo cottage @ Journeys End. Lekker na een dag inpakken, aanschuiven bij Stan, Yvonne en Isis. En ook Thor en Blix hadden het helemaal naar hun zin bij de ‘Golden Girls’. Ja, onze vrienden lieten we achter, maar met het idee dat ze vast snel op bezoek zullen komen.

En zo vertrekken we vrijdag ochtend naar Beaufort West, B&B geboekt, de dag van te voren nog even gebeld en gevraagd of er ontbijt was…toch raar dat je een voorgevoel hebt dat t niet lekker geregeld is.
En zo was het, de plek was vol! Maar de aardige eigenaresse had iets geregeld. Doodmoe kwamen we aan bij The Old Thatch, waar een week geleden nieuwe eigenaren waren begonnen. De kamer was ruim en prima… De ligging heel wat minder. Gezellig… er was een restaurant en een café…en die avond was er een reünie van een matric klas. Muziek, de vrachtauto’s over de doorgaande weg, getoeter en vermoeidheid zorgden ervoor dat ik de slaap maar niet kon vatten. Niet de ideale plek voor mensen op doorreis…

Ontbijt, nee laat maar zitten we wilden zo snel mogelijk op weg richting Welkom, wat zou betekenen dat we weer de hele dag in de auto zouden zitten. Op advies van Susan stopten we voor ontbijt bij Travalia, @ Three Sisters een veel betere plek om te overnachten als je op doorreis bent…leuke cottages ver genoeg van de weg en heerlijk rustig! Dus na een stevig ontbijt konden we er wel weer even tegen. In Welkom wachtte Piet en Thea ons op met een lekker glas wijn en een heerlijke braai EN flanellen lakens op bed, iets wat me deed denken aan mijn jeugd in Nederland…heerlijk zacht!

Zondag ochtend de laatste etappe…na 3 weken pakken en 3 dagen reizen zijn wij…Jan, ik en Thor en Blix dan eindelijk by ‘Die Huys OpiKopi’, waar we dinsdagochtend de 22^e beginnen met inruimen.

Inmiddels zijn we meer dan een week verder en merk ik dat ik toch echt wat rustiger aan moet doen.
En als ik even buiten ga zitten doet Jan er nog een schepje boven op. Moet eerlijk zeggen dat ik nu blij ben dat ook bij hem de man met de hamer vandaag is langs gekomen. Ik voel me zo schuldig als ik even een pauze in moet lassen. We hebben al veel gedaan, maar er moet ook nog veel gebeuren.

Maar de winter is zo heerlijk, het uitzicht zo geweldig, wie wil dan de hele dag binnen zitten…
Dus zijn er vele koffie pauzes en houden we vooral vast aan Wine O’Clock.
Thor en Blix zijn helemaal gesetteld, geloof dat ze wel genieten van de rust en de ruimte, de eekhoorntjes en de vogeltjes, de bokken beneden in het veld en de heerlijke nieuwe luchtjes…

Inmiddels is een vette salamander achter de airco verdwenen, voelen mijn benen zwaar aan, branden mijn voeten en schreeuwen mijn handen om een crème-pje. Tijd om nog even voor de TV te hangen en vroeg naar bed.
Morgen op een Wendy-huis uit… en boodschappen doen in Lephalale, het is allemaal nog onwennig, maar leuk!  

Omhul me met woorden… verdwijn in zinnen en zinnespeel met tekst, Astrid